การใช้สารเสพติดหรือที่เรียกว่าการใช้สารเสพติดคือการใช้ยาในปริมาณ

หรือโดยวิธีการที่เป็นอันตรายต่อบุคคลหรือผู้อื่น เป็นรูปแบบหนึ่งของ ความผิดปกติ ที่เกี่ยวข้องกับสาร มีการใช้คำจำกัดความที่แตกต่างกันของการใช้ยาเสพติดในบริบทด้านสาธารณสุข การแพทย์ และกระบวนการยุติธรรมทางอาญา ในบางกรณี พฤติกรรมอาชญากรหรือพฤติกรรมต่อต้านสังคมเกิดขึ้นเมื่อบุคคลนั้นอยู่ภายใต้อิทธิพลของ สารเสพติด และอาจมีการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพในระยะยาวของบุคคลด้วย นอกจากอันตรายทางร่างกาย สังคม และจิตใจแล้ว การใช้ยาบางชนิดยังอาจนำไปสู่โทษทางอาญาด้วย แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเขตอำนาจศาลในท้องถิ่น ยาเสพติดที่มักเกี่ยวข้องกับคำนี้ ได้แก่แอลกอฮอล์ แอ มเฟตามีนบาร์บิทูเรตเบนโซ ไดอะ ซีพีนกัญชาโคเคนยาหลอนประสาท (แม้ว่าจะยังไม่ทราบแน่ชัดว่าทำให้เคลิบเคลิ้มซึ่งเป็นหนึ่งในสามประเภทของยาหลอนประสาทที่พบว่ามีศักยภาพในการเสพติด), เมทาควาโลนและโอปิออยด์ สาเหตุที่แท้จริงของการใช้สารเสพติดไม่ชัดเจน แต่มีทฤษฎีเด่นอยู่ 2 ทฤษฎี ได้แก่ความบกพร่องทางพันธุกรรมหรือนิสัยที่เรียนรู้จากผู้อื่น ซึ่งถ้าเสพติดพัฒนาแสดงออกว่าเป็น โรคที่ ทำให้ร่างกายทรุดโทรมเรื้อรัง