โครงสร้างเปลือกนอกที่เกิดขึ้นจากกระบวนการเรียนรู้

เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เข้าร่วม 1 และ 3 ผู้เข้าร่วม 2 ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการทำงานของสมองที่มีนัยสำคัญตลอดการฝึกอบรม ความแม่นยำของเขาเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยในช่วงสองสามเซสชันแรก ซึ่งคงที่ตลอดช่วงการฝึกที่เหลือ การเรียนรู้ของเครื่องเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอสำหรับการหลบหลีกอุปกรณ์ที่ควบคุมด้วยจิตใจได้สำเร็จ เมื่อสิ้นสุดการฝึกอบรม พฤติกรรม ผู้เข้าร่วมทั้งหมดถูกขอให้ขับเก้าอี้รถเข็นไปทั่วห้องพยาบาลที่รกรุงรัง พวกเขาต้องหลบหลีกสิ่งกีดขวางต่างๆ เช่น ฉากกั้นห้องและเตียงในโรงพยาบาล ซึ่งจัดฉากขึ้นเพื่อจำลองสภาพแวดล้อมในโลกแห่งความเป็นจริง ผู้เข้าร่วมทั้ง 1 และ 3 ทำงานเสร็จในขณะที่ผู้เข้าร่วม 2 ทำงานไม่สำเร็จ ดูเหมือนว่าการที่ใครสักคนจะได้รับการควบคุมส่วนต่อประสานระหว่างสมองกับเครื่องจักรที่ดี ซึ่งช่วยให้พวกเขาดำเนินกิจกรรมประจำวันที่ค่อนข้างซับซ้อน เช่น การขับรถเข็นในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติได้นั้น จำเป็นต้องมีการปรับโครงสร้างเซลล์ประสาทบางส่วนในเยื่อหุ้มสมองของเรา