เซลล์ประสาทนกใช้กลูโคส

 "สิ่งที่ทำให้เราประหลาดใจที่สุดไม่ใช่เรื่องที่เซลล์ประสาทกินน้ำตาลกลูโคสน้อยลง ซึ่งคาดว่าจะเกิดจากความแตกต่างของขนาดของเซลล์ประสาท" "แต่ขนาดของความแตกต่างนั้นมีมากเสียจนความแตกต่างของขนาดไม่สามารถเป็นเพียงปัจจัยเดียวได้ นี่หมายความว่าสมองของนกต้องมีบางอย่างที่แตกต่างออกไปซึ่งช่วยให้พวกมันสามารถรักษาต้นทุนให้ต่ำได้" การศึกษาที่สำคัญในปี 2559 แสดงให้เห็นว่าสมองของนกมีเซลล์ประสาทจำนวนมากเมื่อเทียบกับสมองของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีขนาดใกล้เคียงกัน เนื่องจากสมองโดยทั่วไปประกอบด้วยเนื้อเยื่อที่มีราคาแพง จึงทำให้เกิดคำถามที่สำคัญว่า นก สามารถรองรับเซลล์ประสาทจำนวนมากได้อย่างไร เพื่อตอบคำถามนี้ von Eugen และเพื่อนร่วมงานได้เริ่มกำหนดงบประมาณพลังงานเซลล์ประสาทของนกโดยอิงจากการศึกษาในนกพิราบ พวกเขาใช้วิธีการถ่ายภาพที่ช่วยให้สามารถประเมินการเผาผลาญกลูโคสในนกได้ พวกเขายังใช้วิธีการสร้างแบบจำลองเพื่อคำนวณอัตราการเผาผลาญของสมองและการบริโภคกลูโคส การศึกษาของพวกเขาพบว่าสมองของนกพิราบใช้กลูโคสในปริมาณที่ต่ำอย่างน่าประหลาดใจ (27.29 ± 1.57 ไมโครโมลกลูโคสต่อ 100 กรัมต่อนาที) เมื่อสัตว์ตื่น นั่นแปลว่างบประมาณพลังงานต่ำอย่างน่าประหลาดใจสำหรับสมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม